ยังไม่ประคองถ้าเธอล้ม ถ้าเธอลุกขี้นยืนได้เองไหว

มีหลายครั้งเหลือเิกินที่ผมรู้สึกว่าอยู่ดีๆ ก็มีเพลงบางเพลง ถ้อยคำของเพลง มันดังอยู่ในหัว แล้วมันก็ทำให้นึกถึงเรื่องราวอะไรบางอย่างขึ้นมา แต่บางทีที่มีเหตุการณ์มาสะกิดใจก็จำทำใ้ห้นึกถึงเพลงบางเพลงเช่นกัน เช่น ตอนฝนตกก็จะนึกถึงเพลง “ฝน” ของเบิร์ดกับฮาร์ต ไม่ก็เพลง “เล่าสู่กันฟััง” ของพี่เบิร์ด

ขณะนี้อยู่ดีๆ เพลง “ไม่รักแต่คิดถึง” ของเฉลียงมันก็ดังอยู่ในหัว โดยเฉพาะท่อนสร้อยที่ว่า “ยังไม่ประคองถ้าเธอล้ม ถ้าเธอลุกขึ้นยืนได้เองไหว” ซึ่งเพลงท่อนนี้ทำให้ผมนึกถึงเรื่องราวบางอย่างขึ้นมา ...

สมัยที่ยังเด็กมากๆ ประมาณชั้นประถม ผมเป็นคนที่ชอบหาสัตว์ต่างๆ มาเลี้ยง เช่น ปลา และแมลงต่างๆ และแมลงที่ผมชอบนำมาเลี้ยงก็คือหนอนแก้ว หนอนแก้วหาไม่ยากเพราะว่าที่บ้านปลูกต้นส้มจี๊ด ซึ่งก็จะมีผีเสื้อหนอนแก้วมาไข่ ผมก็จะเก็บหนอนพวกนั้นมาเลี้ยงไว้ในกล่องหรือขวด

ในช่วงระยะแรกหนอนแก้ว จะมีสีน้ำตาลออกไปทางดำๆ ดูไม่ค่อยน่าดูเท่าไหร่ หลังจากนั้นมันก็จะเปลี่ยนเป็นสีเขียวทั้งตัว มีจุดใหญ่ๆ สองจุดอยู่ที่หัว ซึ่งดูคล้ายกับตาของมันมาก หนอนแก้วจะกินจุมาก โดยเฉพาะในช่วงที่มันเป็นสีเขียวทั้งตัว ซึ่งเมื่อถึงจุดนั้นก็ต้องเตรียมหากิ่งไม้มาให้มันเกาะในช่วงที่เป็นดักแด้

ก่อนที่หนอนจะเป็นดักแด้มันจะเกาะที่กิ่งไม้นิ่งๆ ตัวของมันก็จะแข็งและตึงมาก ในที่สุดผิวภายนอกก็จะเปลี่ยนสภาพเป็นเปลือกแข็งๆ สีเขียว หลังจากนั้นก็จะเปลี่ยนสีไปเรื่อยๆ จากเขียวเป็นน้ำตาล ผ่านไปหลายสัปดาห์มันก็จะออกมาเป็นผีเสื้อในที่สุด

หลายครั้งที่ผีเสื้อออกไปจากดักแด้โดยที่ผมไม่มีโอกาสเห็น ทิ้งไว้แค่เปลือกเปล่าๆ แต่ว่ามีีครั้งหนึ่งที่ผมได้มีโอกาสเห็นเจ้าผีเสื้อกำลังแทรกตัวออกจากดักแด้ มันพยายามใช้ขาและปีกดันเปลือกดักแด้ให้แตก

ด้วยความที่หวังดีอยากให้ผีเสื้อไ้ด้ออกมาโบยบินเร็วๆ ผมก็ได้ทำสิ่งผิดพลาดอย่างหนึ่ง โดยการช่วยแกะเปลือกดักแด้ออก แต่ทว่าเจ้าผีเสื้อตัวนั้นก็ไม่ได้มีโอกาสกางปีกและบินไปสู่โลกกว้างอย่างที่ผมตั้งใจไว้ มันร่วงลงมา ปีกของมันอ่อนปวกเปียกและตายในที่สุด

ภายหลังผมถึงได้รู้ความจริงว่า การที่ผีเสื้อพยายามแทรกตัวออกจากดักแด้นั้น เป็นการกระตุ้นให้มันได้ออกแรง เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่หลังจากที่หลับไหลมานาน และทำให้เลือดไหลเวียนไปเลี้ยงปีกของมัน และทำให้มันโบยบินได้ในที่สุด ...

เคยได้ยินคำพูดที่ว่า “เด็กยิ่งล้มยิ่งโตไว” มันก็คงจะจริงในกรณีที่เด็กสามารถพยายามลุกขึ้นเองได้ เขาก็จะเีรียนรู้ที่จะลุก และจะระวังที่จะไม่ล้มในครั้งต่อๆ ไป ซึ่งผมก็ถือว่าคือการเติบโต แต่ก็มีหลายกรณีในปัจจุบันที่เด็กล้มไปแล้ว และก็ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีก หรือหมดความตั้งใจที่จะลุกขึ้น และหมดอนาคตไปอย่างน่าเสียดาย

หลายครั้งที่ผมเห็นคนที่รักสะดุดล้มแต่ก็ไม่ยอมเข้าไปช่วย เพราะต้องการให้เขาเข้มแข็ง ซึ่งก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก ในการทำให้เขารับรู้ว่าเราเป็นห่วง และจะเข้าไปช่วยแน่ๆ ถ้ามันเหลือบ่ากว่าแรงของเขาจริงๆ

ตอนนี้หลานของผมก็อายุจะ 2 ขวบแล้ว เนื่องจากเป็นหลานคนแรกของบ้าน รอบตัวของเขาก็เต็มไปด้วยคนที่พร้อม ที่จะพยายามไม่ให้เขาล้ม และอุ้มเขามาปลอบเมื่อล้มลงไปแล้ว ผมก็หวังว่าเขาจะเติบโตขึ้นมาได้อย่างเข้มแข็งโดยล้มให้น้อยที่สุด และเมื่อเขาล้ม ก็หวังว่าเขาจะมีโอกาสที่จะลุกขึ้นมาและเรียนรู้ด้วยตัวเองบ้าง เป็นเด็กที่เข้มแข็งและมีจิตใจสดใส โดยรับรู้ว่ามีคนที่จะคอยอุ้มเขาขึ้นมา ถ้าเขาไม่ไหวจริงๆ

ไม่รักแต่คิดถึง
โดย เฉลียง

ชีวิตบางช่วงที่เกี่ยวกัน เราได้แลกเปลี่ยนซึ่งความฝันหลายครั้งหลายหน... หัวใจไม่ตรงกัน แต่รู้กันต่างคนมีน้ำใจ

เธอไม่ต้องนวลอย่างดวงจันทร์ และฉันไม่ใช่ดวงตะวันฉายเราเพียงเป็นคน คบกันตามสบาย เมื่อร้างไกลห่วงใยก็แล้วกัน

* ไม่สำคัญ...ว่าเธอมีใคร ไม่ใช่กงการอะไรของฉันไม่สนใจเมื่อเธอสุขสันต์ ขอรู้เพียงวันที่เธอไม่มีใครยังไม่ประคองถ้าเธอล้ม ถ้าเธอลุกขึ้นยืนได้เองไหวขอรู้....ขอเห็นว่าเธอเดินเองได้ จะขอมองดูไกลๆ อย่างชื่นชม

(ซ้ำ *)

ไม่สำคัญ....ว่าเธอมีใคร ไม่ใช่กงการอะไรของฉันต่างหนทางของต่างเรานั้น ถึงแม้ว่าเราจะไกลซักเพียงไหน

ไม่รักแต่คิดถึง ไม่รักแต่คิดถึงไม่รักแต่คิดถึง

ไม่รักแต่คิดถึงไม่รักแต่คิดถึง ไม่รักแต่คิดถึงไม่รักแต่คิดถึง ไม่รักแต่คิดถึง...

(เขียนเมื่อ ๒๓ กรกฏาคม ๒๕๕๑)